Ergens daarbinnen

Een meisje van 8, een meisje dat niet snapt wat er aan de hand is, een meisje dat nog van niks weet, een meisje dat het zo graag wil begrijpen.
Een meisje dat zich vastgrijpt aan wat ze kan krijgen, dat elk stukje stabiliteit omarmt in de hoop dat het haar zal redden, dat het haar rust en liefde zal geven.
Ergens diep van binnen zit een meisje dat geen idee heeft wat haar te wachten staat, een meisje dat altijd lijkt te wachten op de volgende klap.

Ergens daarbinnen zit een meisje van 12.
Een meisje waarvan haar leven net is ingestort, een meisje dat niet snapt waarom, een meisje dat alleen wil dat ze twee dagen terug in de tijd kon gaan.
Een meisje dat zich groot probeert te houden voor iedereen om haar heen.
Een meisje dat iets heeft meegemaakt wat ze nooit had mogen meemaken, iets wat niet eerlijk was.
Ergens diep van binnen zit een meisje dat hoopt dat het nu klaar is, een meisje dat zo graag gewoon haar beste vriendin in haar armen wil sluiten.

Ergens zit een meisje van 14.
Een meisje dat zo, zo, zo graag liefde en warmte wil.
Een meisje dat gewoon normaal wil zijn, een meisje dat rust wil.
Een meisje dat niet het meisje wil zijn dat haar beste vriendin is verloren.
Een meisje dat voor één keer niet het probleemkind wil zijn.
Een meisje dat zo graag een normaal gezin wil, dat zichzelf geen pijn meer wil doen.
Een meisje dat simpelweg gewoon gelukkig wil zijn.
Een meisje dat geen idee heeft welke klappen er nog gaan komen.

Ergens zit een meisje van 16.
Een meisje dat voor het eerst echt verliefd is, op een jongen die haar de warmte geeft waar ze altijd al naar verlangde.
Een jongen met een warm gezin, ouders en zussen die haar vertellen wat haar ouders haar nooit hebben verteld.
Een gezin waar ze voor het eerst niet het probleem maar de oplossing is.
Een meisje dat nog geen idee heeft dat ze binnen een paar maanden óók het probleem in dat gezin zal zijn.
Een meisje dat geen idee heeft dat het heftigste wat ze ooit zal meemaken daar naast haar in de kamer zit.
Een meisje dat geen idee heeft dat ze op het punt staat de zwaarste periode in haar leven in te gaan.
Een meisje dat geen idee heeft wat haar te wachten staat.

Ergens zit een meisje van 18.
Een meisje dat zo graag naar buiten wil.
Een meisje dat wil ontsnappen uit de gevangenis van haar hoofd, dat simpelweg buiten die vier veilige muren van haar kamer wil leven.
Een meisje dat weet dat elke seconde, elke minuut, elk uur stukken van haar jeugd aan haar voorbijvliegen.
Een meisje dat zich zo graag thuis wil voelen, een meisje dat zich zo graag veilig wil voelen.
Een meisje dat zo graag normaal wil zijn.

Ergens daarbinnen zit het meisje van 21, dat dit stuk drie jaar geleden begon te schrijven.
Een meisje dat denkt dat de rust nu eindelijk zal komen, dat ze het allemaal wel weet.
Een meisje dat nog steeds met alles in haar probeert vast te grijpen aan elk stukje liefde dat ze kan krijgen.
Een meisje dat nu weet dat ze die liefde kan krijgen met haar lichaam en geen moeite heeft dat daarvoor in te zetten.
Een meisje dat nog steeds geen flauw idee heeft wat er nog allemaal gaat komen.
Een meisje dat nog geen weet heeft van het feit dat ze eerst door al haar leeftijden heen zal moeten werken voordat ze verder kan.

Hier is een meisje.
Een meisje van 24, een meisje dat het meisje van 8 wil beschermen, het meisje van 12 wil steunen, het meisje van 14 rust wil geven.
Een meisje dat het meisje van 16 wil vertellen dat ze beter verdient, dat ze een echt gezin verdient.
Een gezin waarvoor ze niet hoeft te werken, een gezin waar zonder grenzen van haar wordt gehouden.
Een meisje van 24 dat het meisje van 18 zo graag zou willen vertellen dat het beter gaat worden, dat niemand kan bepalen wat “normaal” is.
Dat er een dag zal komen waarop ze kan doen wat ze wil.
Dat er een dag zal komen waarop ze haar jeugd kan inhalen.
Een meisje van 24 dat het meisje van 21 een knuffel wil geven, haar zou willen vertellen dat het leven niet draait om anderen.
Haar zou willen vertellen dat ze haar lichaam niet nodig heeft om liefde te verdienen en dat ze alle tijd in de wereld heeft.

Hier zit een meisje van 24 die zo ongelooflijk trots is op dat meisje van 8, 12, 14, 16, 18 en 21.
Omdat ze ondanks alles waar ze doorheen zijn gegaan haar hebben gebracht tot het punt waar ze nu is.

Een punt waarop ze kan zeggen dat ze een thuis is voor de mensen om haar heen.
Een punt waarop ze de warmte vertegenwoordigt waar ze zelf zo hard naar op zoek is geweest.
Een meisje dat ondanks alles zacht is gebleven.

Een meisje van 24 dat elke dag nog steeds probeert te leren hoe ze dat punt van warmte voor zichzelf kan zijn.
Een meisje dat inmiddels heel goed weet dat je nooit weet wat het leven je zal geven, maar ook weet dat ze het hoe dan ook zal overleven.
Zowel voor zichzelf, als voor de meisjes van 8, 12, 14, 16, 18 en 21, want zij verdienen het niet dat iemand opgeeft.

Een meisje van 24 dat na al die jaren eindelijk accepteert dat ze er misschien nooit helemaal zal komen.
Een meisje dat rust vindt in het niet kennen van de toekomst.
Een meisje dat eindelijk leert zoveel van zichzelf te houden als van de mensen om haar heen